Dość pierdolenia bez sensu.

Powoli dyskusja na temat morderstwa w Łodzi, jego powodów, skutków etc., zamienia się, jak dla mnie, w bez sensowne pierdolenie i bicie politycznej piany. Piany, która wyborcę w konsekwencji będzie mocno szczypać w oczęta. Wszyscy nagle, złapali się za głowy i uświadomili sobie, jaki  żenujący poziom, osiągnęła debata polskich elit politycznych. Tradycyjnie, jak to jest w polskim zwyczaju, rozpoczęło się polowanie na czarownice. Każdy poszukuje swoich ( z małymi wyjątkami!) kandydatów do spalenia na publicznym stosie oskarżeń.

Jednak powoli, z ust coraz szerszych kręgów polityków, usłyszeć możemy o tym samym współwinnym. MEDIA. Piąta siła w państwie, okazuje się dla wielu odpowiednim kandydatem do zawieszenia na publicznym pręgierzu winy. To chyba najłatwiejsze rozwiązanie. Jeżeli nie ma się nic merytorycznego do powiedzenia, bądź to z braku wiedzy, bądź to z niechęci, i z ust płynie tylko pełna jadu nowomowa, najłatwiej jest poszukać kogoś, kto będzie się nadawał do pełnienia roli kozła ofiarnego. Komu będzie można zarzucić, że w imię wzrostu słupków oglądalności, wykreuje najbardziej zajadłe konflikty, wznieci nienawistne spory i sprawi, że na głównych aktorów, politycznego dramatu, będzie można spojrzeć jak na ofiary. Takie działania jest jak trzepanie kapucyna, pod ołtarzem szczerości i naiwności, przez umęczoną klasę politycznych cwaniaczków. A ja się pytam, co MEDIA mają pokazywać, komentować, recenzować, jeżeli POZA TYM CO JEST, w Polskiej polityce nie ma prawie NIC. A przecież z pustego i Salomon nie naleje.

Nie zdziwiła mnie wypowiedź posłanki Wróbel, na wspólnym posiedzeniu dwóch sejmowych komisji poświęconych morderstwie w Łodzi. Pani Wróbel zgłosiła wniosek o cenzurowanie internetu. Nie minęło za wiele czasu, a sama PiSdecja, oficjalnie przyznała się do funkcjonowania w sieci kilkuset „agentów” mających za zadanie, wyłapywać wszelkie nieprawomyślne wobec Prawa i Sprawiedliwości opinie i komentarze. Rzecz naturalna, że te, które w oczach zainteresowanych, będą stwarzać zagrożenie wobec demokracji i dla życia polityków PiSszewii. Głosy tego typu, nie zdziwiły mnie, ani trochę. Przecież taki cenzorski sznyt wobec wolnej prasy, TV, radia i naprawdę wolnej strefy internetu jest naturalną konsekwencją całego sposobu widzenia relacji państwo-obywatel, jaką reprezentuje partia prezesa K.

Tym bardziej szokujące są, głosy w tym tonie, dobiegające z lewa, jak i z PO. Każda ze stron nauczyła się, że populizm, eskalacja napięcia, konflikt, stał się najłatwiejszym i najszybszym sposobem na zbijanie kapitały elekcyjnego. Podobnie, trącący śmiesznością i naiwnością, pomysł prezydenta o powołanie jakiejś formy partyjnego etyka – lingwisty, który miałby być stróżem każdego ugrupowania. Czy to jest qrwa mać piaskownica, czy instytucje państwowe, blisko 40 mln narodu w XXI wiecznej Europie?

Chyba się politycy bardzo zagalopowali. Problem klasy politycznej w naszym kraju, to próżniactwo. Skutkiem próżniactwa jest brak dyskursu opartego o merytoryczne argumenty i skupiającego się wokół konkretnych, ściśle określonych tematów. Niestety, zalążki takiego dyskursu, miewamy tylko w kwestiach, nazwijmy to „drugorzędnych” (aborcja, in vitro!). Tutaj pojawiają się najczęściej argumenty nie ad persona. I może właśnie tylko  takie kwestie, mają szansę na jako taki poziom dyskursu, i tylko dlatego, że każda ze stron wie o tym, że te tematy i tak wzbudzą emocję. Częstokroć skrajne. Bez personalnych ataków, zaangażowanie kościoła, wystarczy, by nastąpiła eskalacja emocji wraz z merytorycznymi argumentami. Czyż właśnie do tego, nie przyzwyczajono Nas przez całe dwudziestolecie wolnej Polski? Czy politycy, nie pokazali nam, że merytoryczna dyskusja, jest mniej istotna od personalnych podchodów i „ważkich” kwestii ideowych? W tym miejscu przypominają mi się słowa jednego z naszych prawicowych polityków , który powiedział, parafrazując go: Nie ważne jaka będzie Polska, bogata czy biedna, ważne, by była katolicka! Tak więc, po NAS, choćby POTOP. Najważniejsze to zrealizować strategiczne cele partii, program zawsze można zmienić lub napisać od początku.

I po jakiego chuja dyskutować, także z wyborcami? Na przykład o konsolidacji finansów publicznych, o konieczności reformy świadczeń socjalnych, o wydłużeniu czasu pracy do 65 roku życia, likwidacji KRUS, renegocjacji lub zerwaniu konkordatu, podatku liniowym, likwidacji wyższej izby parlamentu, zmniejszeniu liczby posłów, JOW-ach…tematów jest przecież tak wiele.

Panowie i Panie z Polskich ęlit politycznych, czas skończyć z próżniactwem i po prostu zabrać się do uprawiania polityki, do zabiegania o wyborców argumentami, programami i zrealizowanymi projektami. Czas skończyć z zamordyzmem wobec obywatela, złapać się za cochitos, mocno ścisnąć, przyznać do swoich grzeszków, prosić obywateli o przebaczenie i wziąć się qrwa do roboty.