Nowy wymiar Kaczystanu, czyli domniemany liberalizm inaczej!

 Od co najmniej pół dekady zmagamy się jako naród z demonem Kaczystanu. Senyszyn wprowadziła do języka prawdziwą perełkę. Niestety, coraz częściej zaczynam się zastanawiać czy blisko 4 letnie rządy PO, nie są tylko i wyłącznie inną formą tego co zaprezentował prezes. Formą ubraną w bardziej akceptowalne szaty. Tusk, bardziej zjadliwą dla większości społeczeństwa emanacją osobowości Jarosława K. Platforma natomiast, takim bardziej ”przyjaznym” środowiskiem politycznym równie beznadziejnie uwarunkowanym dzierżeniem władzy oraz konsumowaniem jej na wszelkie możliwe sposoby, kosztem społeczeństwa i organizmu państwa.

Cokolwiek nie wydarzyło się w naszym zyciu politycznym, bylo uwarunkowane bezwzględnym posłuszeństwem wobez obydwu wyżej wymienionych osób. Oni bezwzględnie określali kierunki si sposoby dzialań swoich środowisk. Bezwzględnie obchodzili się z każdym przejawem swobody intelektualnej, chyba że stanowiła ona element destrukcyjnej siły skierowanej wobec przeciwnika.

Rozczarowanie rządami Tuska, jakie od dłuższego czasu rozkwitaw narodzie z pewnościa nie jest jedynie uwarunkowane beznadziejnym sposobem sprawowania władzy, bezczynnością lub raczej działaniami pozorowanymi, obliczonymi tylko i wyłącznie na poklask. Ale własnie, także tym ukrytym mentalnym kaczyzmem jaki znaczy okres “panowania” Donalda T.

Od wygranych wyborów w 2007 roku, wiele się zmieniło. Platforma miast reformowac to co chore od roku 1989, uzdrawiac zbolały organizm państwowości, postawiła na gre pozorów. Przy okazji kompletnie pomijając swoje liberalne korzenie Kongresu Liberalno-Demokratycznego. Chwilówki, takie jak ekspresowa ustawa hazardowa, dopalaczowa, swoim sakcyjnym charakterem raczej wpisywały się własnei w mentalność PiSdeckiego autokraty, a nie młodego liberała jakim kiedyś mógł sie jawić Tusk. Już idiotyczne zawarcie związku małżeńskiego tylko i wyłącznie na potrzeby kampanii wyborczej w roku 2005 cos mi nie pasowało. Jakby zasiało ziarno podejrzliwości.Gdyby przypomnieć jeszcze projekt ustawy dotyczącej  przemocy w rodzinie i uprawnienia jakie chciano dać pojedyńczym urzędnikom aparatu państwa, obraz nędzy i rozpaczy się dopełnia. A ustawa medialna i zapisy związne z interenetem? A obecnie dyskutowana ustawa Ministerstwa Edukacji Narodowej dotycząca gromadzenia danych nt. naszych dzieci? Z pewnością znalazłoby się więcej.

Mojej skromnej osobie się to cholernie nie podoba i jakoś nie moge pozbyć się wrażenia, że stworzyliśmy inny wymiar tego, czego się tak bardzo baliśmy i czym się brzydziliśmy. Karmiąc się naszym lękiem, gniewem i paniką przed rządami kurduplów morlanych, na naszym ciele wyrósł wrzód, ktory powoli, powoli nabiera rozmiarów. Gdy pęknie będzie za późno. A może jestem przewrażliwiony? Ale co będzie, gdy się nie mylę? Czy stać ten kraj na kolejne wybory z przystawioną lulfa do skroni?