Jaka Polska, taka rocznica. SIERPIEŃ 2010 !

Jak to bywa w kraju nad Wisłą, kompletnie nie potrafimy cieszyć się i celebrować dobrych rzeczy, które przytrafiły nam się w przeszłości. jednym słowem zorganizować jakąś rocznicę o pozytywnym narodowym wydźwięku, to wyzwanie że ho ho…a może i nawet zaryzykuje stwierdzenie, że nie osiągalne.Szkoda, że rocznica porozumień sierpniowych jest rocznicą właśnie porozumień. Przecież gdyby była rocznicą, na ten przykład pacyfikacji Stoczni Gdańskiej i zamordowania kilkuset stoczniowców, oj piękne byłyby to obchody. Z całą tą nadymana pompą, z klechami odprawiającymi swoje nieczyste, zdradzieckie rytuały, z apelem poległych, ze wspomnieniem ile to ofiar nasz naród musiał wycierpieć by bozia wysłuchała modłów o wolność i suwerenność. no i oczywiście z odważnymi apelami żyjących, którzy poczuwaliby się do nieustawania w walce o te ideały, za które życiem zapłacili polegli.

Niestety, drodzy pieprzeni narodowcy i piewcy gęsto ścielącej się śmierci, nie tym razem. Tym razem, powinniśmy świętować sukces, okazywać radość, skupić się na pozytywach, by móc ufnie spoglądać w swoja przyszłość. I tutaj Mamy problem, nie potrafimy się odnaleźć w takiej pozytywnej konwencji. Zorganizowanie wspólnie, pomimo podziałów, w zgodzie uroczystości upamiętniających COŚ, co stało się zarzewiem zmian w Europie końca XX wieku. Zmian, które pociągnęły największe jakościowo in plus zmiany na geopolitycznej mapie Europy, a może i świata, zorganizowanie takich uroczystości staje się problemem nie do przebycia dla naszej klasy politycznej. Po prostu zwykła śmierdząca polska QPA.